10 αγαπημένα albums και 5 μπάντες που ορίζουν τον σύγχρονο progressive ήχο από τους Mother of Millions

Το Σάββατο 3 Ιουνίου, στη σκηνή του six d.o.g.s οι Mother of Millions συναντούν τους Lunatic Medlar και Hypnotic Nausea σε μία από τις τελευταίες σημαντικές συναυλίες για την εγχώρια σκηνή, για τη σεζόν που διανύουμε.

Βρισκόμενοι –όπως οι ίδιοι μαρτυρούν- λίγο καιρό πριν τη κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου δεύτερου δισκογραφήματος τους, κάνουμε με το roxx.gr μια στάση στις παροντικές επιρροές και μουσικές αγάπες των Αθηναίων prog rock / metallers Mother of Millions, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε το πως θα ηχεί ο διάδοχος του αριστουργηματικού “Human” και όπως φαίνεται τα καταφέρνουμε μια χαρά, σε μία άκρως ενδιαφέρουσα και μουσική συζήτηση με τους Κώστα (κιθάρα), Μάκη (keyboards) και Πάνο (μπάσο).

«10 albums που έχουν διαμορφώσει τον ήχο των Mother of Millions»

1) Porcupine Tree – In Absentia

Πάνος: Το συγκεκριμένο album των Porcupine Tree αποτελεί μια μετάβαση του ήχου τους σε πιο heavy / progressive μονοπάτια σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Δεν υπάρχει κομμάτι που να περισσεύει από αυτό το δίσκο ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι είναι και ο πρώτος δίσκος της μπάντας με τον τεράστιο Gavin Harrison.

2) Pain of Salvation – Remedy Lane

Μάκης: Ένα αριστούργημα. Συλλέγει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να σε κάνουν να εθιστείς. Σκοτάδι, εγκεφαλικότητα, ουσία… Ένας Gildenlow στα καλύτερα του και η αρχική σύνθεση των Pain of Salvation που τόσο πολύ μ’ αρέσε. Διαμάντι από τα λίγα.

3) Tool – Lateralus

Πάνος: Περίτεχνα ρυθμικά σχήματα, μουσικά θέματα που σου κολλάνε στο μυαλό, ζαλισμένοι στίχοι που εννοούν περισσότερα από αυτά που λένε και εικαστική προσέγγιση που σε μεταφέρει σε μέρη με αλήθειες που δεν θες να ξέρεις, απο μια μπάντα που αποτελεί ένα ξεχωριστό μουσικό είδος από μόνη της.

4) Mars Volta – Deloused in the Comatorium

Κώστας: Οι Mars Volta έφτιαξαν έναν ολόφρεσκο ήχο με παλιά υλικά. Συνδυάζοντας ένταση, εγκεφαλικότητα, live αίσθηση, το παλιό prog με νέες φόρμες, κατάφεραν να γράψουν έναν αξεπέραστο δίσκο παραδίδοντας μαθήματα songwriting με ευφυή εναρμόνιση.

5) Leprous – Coal

Μάκης: Η προοδευτικότητα στο μεγαλείο της. Ήρεμα δομημένος δίσκος με αρκετά συναισθηματικά ξεσπάσματα. Η χρήση των αναλογικών πλήκτρων δίνει μια ζεστή ανάσα καθ’όλη την διάρκεια της ακρόασης.

6) Crippled Black Phoenix – 200 Tons Of Bad Luck

Πάνος: Σκοτεινή αισθητική και φοβερά κομμάτια σε έναν δίσκο που είναι περισσότερο κατάλληλος για προσωπικές ακροάσεις. Οι Crippled Black Phoenix σε αυτό το album σε πιάνουν από το χέρι και σε μεταφέρουν στα ανορθόδοξα γκρίζα μονοπάτια τους καταφέρνοντας στο τέλος -χωρίς να καταλάβεις ακριβώς πως- να σε λυτρώσουν.

7) Godspeed You! Black Emperor – Slow Riot For New Zero Kanada

Κώστας: Η χρυσή εποχή του post-rock, με ένα γκρουπ-κολλεκτίβα που όρισε αυτόν τον ήχο. Στο EP αυτό, ακούμε ένα από τα καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, κομμάτια τους, το “Moya”, η μορφολογία του οποίου έχει επαναληφθεί ουκ ολίγες φορές από μιμητές ή συνεχιστές, μα παρόλα αυτά εξακολουθεί να καθηλώνει.

8) Led Zeppelin – III

Μάκης: Ένα αριστουργηματικό άλμπουμ ουσιαστικό άλμα για τους ίδιους τους zepps μιας και σε αυτό, πειραματίστηκαν με ηχοχρώματα διαφορετικών κουλτουρων. Highlight του δίσκου το εμβληματικά σπαρακτικό “Since I’ve Been Loving You”.

9) Jethro Tull – Aqualung

Κώστας: Όπου η φωνή του Ian Anderson και η πεντατονική, συναντούν το folk και την ψυχεδέλεια, ενώ ξεχωρίζει η στιχουργική, καταπιανόμενη με θρησκευτικά και κοινωνικά ζητήματα. Ένας μνημειώδης δίσκος για τη rock μουσική, και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κεντρικά riffs στο ομώνυμο κομμάτι. Προσωπικό αγαπημένο το “My God”.

10) Pink Floyd – Wish you Were Here

Μάκης: Τα επίπεδα των ήχων κάθε οργάνου, δημιουργούν την ανάγκη να έρθεις σε επαφή με το βαθύτερο είναι σου, με τέτοιο τρόπο, που στο τέλος της ακρόασης αυτού του υπέροχου δίσκου ίσως νιώσεις και καλύτερος άνθρωπος.

«5 μπάντες που ορίζουν τον σύγχρονο progressive ήχο»

Pain Of Salvation

Μάκης: Μετά από μια σκοτεινή περίοδο τόσο για την μπάντα όσο και προσωπικά για τον μπροστάρη της Daniel Gildenlow, φέτος επέστρεψαν με έναν καταπληκτικό δίσκο γεμίζοντας ασφυκτικά σχεδόν όλα τα venues που επισκέφθηκαν.

Steven Wilson

Κώστας: Ίσως η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του σύγχρονου prog φάσματος, αφού εκτός από τις προσωπικές του δουλειές και τους Porcupine Tree, καθορίζει την τάση αυτού του ήχου καταπιανόμενος με την παραγωγή πολλών εδραιωμένων καλλιτεχνών, με έναν τρόπο που κάθε φορά είναι πρόταση.

Leprous

Μάκης: Ότι πιο φρέσκο κυκλοφορεί εκεί έξω. Έχοντας στην πλάτη τους πέντε δίσκους, έχουν καταφέρει να κάνουν αρκετό ντόρο γύρω από το όνομα τους, τόσο για την ποιότητα των ηχογραφημάτων τους όσο και για τις εκρηκτικές τους live εμφανίσεις.

Opeth

Μάκης: Ίσως βρίσκονται στην πιο πειραματική τους φάση. Αν και μερικοί οπαδοί τους έχουν απογοητευτεί από την τελευταία δισκογραφική τους δραστηριότητα, αυτό δεν σημαίνει ότι οι κυκλοφορίες τους στερούνται έμπνευσης και δημιουργικότητας.

Mars Volta

Κώστας: Οι Mars Volta έφεραν το prog στο προσκήνιο, χτίζοντας έναν δικό τους κόσμο με αναφορές στο παρελθόν οι οποίες ξεφεύγουν από τη νοσταλγία. Αν και σταμάτησαν την πορεία τους, έβαλαν γερά θεμέλια στον σύγχρονο τρόπο που γράφεται αυτή η μουσική, ενώ τα μέλη τους συνεχίζουν να απασχολούν με νέες δουλειές τους.

Οι Mother of Millions εμφανίζονται το Σάββατο 3 Ιουνίου ζωντανά στο six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8) μαζί με τους Lunatic Medlar και Hypnotic Nausea.

Περισσότερες πληροφορίες στο event page της συναυλίας στο facebook: https://www.facebook.com/events/409597552757638