Game of thrones: And now his watch is ended (review)

Εύκολα ένα από τα πέντε καλύτερα επεισόδια της σειράς.

Ήταν αλήθεια δύσκολο να ξεπεραστεί το φινάλε της προηγούμενης εβδομάδας. Δεν κόβεις κάθε μέρα το χέρι ενός από τους πρωταγωνιστές σου.

Κι όμως. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βάλεις τους δράκους να δουλέψουν και την αφέντρα τους να γίνει επιτέλους λίγο σκύλα, αφού με το σταυρό στο χέρι κανένας δεν κατέκτησε βασίλειο ποτέ.

Και η τελική σκηνή του επεισοδίου με την Ντενέρις να θέτει σε λειτουργία το κολπάκι της, ήταν απολαυστική και σε μία φανταστική κερκίδα που θα παρακολουθούσε το επεισόδιο το σύνθημα θα ήταν «Ντενέρις ξεκόλλα, γάμησε τα όλα».

Και τώρα αφού διέλυσε τους δουλεμπόρους, έχει το δικό της στρατό που θεωρητικά πάντα αποφάσισε να μείνει δίπλα της ως στρατός ελεύθερων ανθρώπων, αλλά είναι κομματάκι δύσκολο μερικές χιλιάδες ευνούχοι που έχουν μάθει να υπακούουν σε αυτόν που κρατάει το μαστίγιο, να θεωρηθούν άνθρωποι με βούληση.
Παρόλα αυτά έχει τον στρατό της που ξεκίνησε την εξόρμηση του στο ηλιοβασίλεμα.

Μικρή υπενθύμιση βέβαια για όσους λιγουρεύονται έλευση της Ντενέρις στο Γουέστερος στο προσεχές μέλλον.Η Ντενέρις και ο στρατός της είναι ακόμα στου διαόλου τη μάνα. Και λίγο παρακεί.

Άλλη μία σφαγή που είχε τα σημάδια της ότι έρχεται, αλλά δύσκολα την φανταζόμασταν ήταν στο σπίτι του Κρέστερ. Όπου οι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι άντρες της νυχτερινής φρουράς που έχουν απομείνει, την πέφτουν στον …οικοδεσπότη τους και όταν ο γέρο Αρκούδος προσπαθεί να σώσει τα ασυμμάζευτα την πέφτουν και σε αυτόν.

Το τέλος της ζωής του αρχηγού της Νυχτερινής φρουράς δεν ήταν σίγουρα αυτό το δοξασμένο που θα θέλαμε, κόντρα σε εχθρούς και δαίμονες, αλλά από τα χέρια των ίδιων του των αντρών. Και μερικές φορές συμβαίνουν αυτά όταν έχεις έναν στρατό που αποτελείται, στην πλειονότητα του, από κλέφτες, δολοφόνους και βιαστές. Είναι τρεις κατηγορίες ανθρώπων που δύσκολα δημιουργούν εμπιστοσύνη όπως και να το κάνεις.

Το θέμα είναι ότι αυτό συνέβη την ώρα που ο Μανς Ράιντερ ετοιμάζει την επίθεση του στο τείχος. Και ο Τζον Σνόου πλέον δεν έχει που να γυρίσει. Ευκαιρία λοιπόν για μια θλιμμένη φάτσα Τζον Σνόου.

Στο πεδίο των δολοπλοκιών αυτή την εβδομάδα αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής ήταν ο Βάρυς. Ο οποίος αρχικά έδειξε στον Τίριον τι παθαίνουν αυτοί που του κόβουν τα καμπανέλια, εξομολογήθηκε την αποστροφή του για τη μαγεία, στη συνέχεια ψάρεψε ότι μπορούσε για τα σχέδια του Μικροδάχτυλου σχετικά με τη Σάνσα και τελικά βρήκε έναν αντάξιο αντίπαλο στο πρόσωπο της lady olenna που παίζει το παιχνίδι της εξουσίας πολλά περισσότερα χρόνια από αυτόν.

Παραμένουμε στο King’s Landing όπου η Μάρτζορι εξακολουθεί να χειραγωγεί τον Τζόφρι όπως μόνο μια γυναίκα με βαθύ ντεκολτέ, μπορεί να χειραγωγήσει έναν έφηβο, ενώ από την άλλη η Σέρσεϊ τα βλέπει αυτά και ανησυχεί.

Ο Ταίγουιν που συνεχίζει να γράφει γράμματα εδώ και τέσσερα επεισόδια προσβάλλει, μετά τον Τίριον, και την κόρη του λέγοντας της ότι είναι λιγότερο έξυπνη από νομίζει η ίδια ότι είναι. Να και κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι.

Πάμε στην αδελφότητα με τα λάβαρα για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ. Ο Μπέρικ Ντοντάριον κάνει επιτέλους την εμφάνιση του σε ταιριαστό περιβάλλον (σε μια σπηλιά) και έχει λεκτική αντιπαράθεση με τον Σκύλο που παραμένει αιχμάλωτος και αλυσοδεμένος.

Από τη συνομιλία τους έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για τον χαρακτήρα του Σάντορ Κλεγκέιν που ζει μια ζωή όπου όλοι τον κατηγορούν για τα εγκλήματα του αδερφού του. Η κλιμάκωση πάντως θα έρθει στη συνέχεια αφού θα δούμε τη μονομαχία του Μπέρικ Ντοντάριον με τον Σκύλο με έπαθλο την ελευθερία του δεύτερου.

Κλείνοντας βέβαια να πούμε ότι τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα ούτε για τον Τζέιμι Λάνιστερ αλλά ούτε και για τον Θήον.

Ο Θήον νομίζοντας ότι πλέον είναι ελεύθερος εξομολογείται ότι στην πραγματικότητα έκανε όλες τις λάθος επιλογές, μόνο και μόνο για να φτάσει πίσω στο μέρος που τον κρατούσαν αιχμάλωτο. Και κάτι μας λέει ότι η συνέχεια θα περιλαμβάνει ακόμα περισσότερο πόνο γι αυτόν.

Ο Τζέιμι έχει πλέον ένα χέρι και σαν να μην έφτανε βιώνει τα βασανιστήρια και τον εξευτελισμό από τους άντρες του Μπόλτον που τον μεταφέρουν πίσω στο Χάρενχαλ, η διαδρομή που έχει κάνει από λαμπερός ιππότης μέχρι το βούρκο που πέφτει με τα μούτρα είναι τεράστια και οδυνηρή.

Αυτά για το τέταρτο επεισόδιο του τρίτου κύκλου που εξελίσσεται στον καλύτερο κύκλο της σειράς. Μην διαφωνήσετε.