Enemy of Reality: «Η παράδοση για εμάς είναι ζωντανή, δεν είναι κάτι στατικό ή μουσειακό»

Δεν είναι νέο πως η ελληνική σκηνή είναι γεμάτη αξιόλογα σχήματα, ενώ για αυτούς που την παρακολουθούν είναι ήδη γνωστή και η πορεία -ή μέρος αυτής- των εξαιρετικών Enemy of Reality. Ξεκίνησαν το 2014 με το ελπιδοφόρο Rejected Gods, το 2023 μας έδωσαν το τρίτο σε σειρά και άκρως εξελιγμένο σε σχέση με το παρελθόν τους, Where Truth May Lie, ενώ από τότε μας έχουν φιλοδωρήσει με μία σειρά διασκευών παραδοσιακών κομματιών που μας έδειξαν μία ακόμη πλευρά τους.

Ταλαντούχοι, άκρως ικανοί στην τραγουδοποιία, με υλικό γεμάτο εντυπωσιακές performances, οι Enemy of Reality δεν αφήνουν ασυγκίνητο κανένα ακροατή. Με τα παραπάνω όπλα στην φαρέτρα, και εξοπλισμένοι με ένα καλοσχεδιασμένο εντυπωσιακό show, το Σάββατο 29 Μαρτίου πραγματοποιούν στο Fuzz Live Music Club την συναυλία για τα 11 χρόνια ύπαρξής τους. Μιλήσαμε με τον κιθαρίστα Στυλιανό Αμοιρίδη και μας είπε τα πάντα και άλλα τόσα!

 Roxx: Καλησπέρα παιδιά καλωσήρθατε στο Roxx.gr, πώς νιώθετε που είστε ακόμη στις επάλξεις μετά από 11 χρόνια; Quite the ride θα έλεγε κανείς!

Στυλιανός: Καλησπέρα κι από μας, ευχαριστούμε για το βήμα! Νοιώθουμε ακμαίοι, με περισσότερη  εμπειρία και όρεξη από ποτέ! Είναι μια όμορφη διαδρομή, ελπίζουμε να γίνει ομορφότερη στην πορεία!

Roxx: Οπότε είμαστε εδώ 11 χρόνια μετά, και γιορτάζουμε την πορεία σας, με ένα μεγάλο επετειακό live στις 29 Μαρτίου. Εκεί τι θα δούμε; Τι θα ακούσουμε; Θα υπάρξουν εκπλήξεις;

Στυλιανός: Η συναυλία θα γίνει στο Fuzz, κι ο λόγος που πήγαμε σε τόσο μεγάλη σκηνή είναι ότι αυτά που θέλουμε να παρουσιάσουμε δε θα μπορούσαν να αποτυπωθούν επαρκώς σε κάτι μικρότερο, μιας και θα συνυπάρχουν σε στιγμές μαζί μας κι άλλοι άνθρωποι, που θα δώσουν μια θεατρικότητα και θα εξυπηρετήσουν την καλύτερη δραματοποίηση κάποιων κομματιών από τον τελευταίο μας δίσκο. Θα υπάρξουν visuals, πολλή καλή διάθεση και ενέργεια και τραγούδια από όλη μας την ως τώρα πορεία!

Roxx: Θέλω να ξεκινήσουμε από πολύ πίσω, το Rejected Gods του 2014. Με το τότε crowdfunding campaign σας στο indiegogo, καταφέρατε όχι μόνο να πιάσετε, αλλά να ξεπεράσετε τον οικονομικό σας στόχο, ηχογραφώντας και κάνοντας την παραγωγή στο ντεμπούτο σας και καλώντας σε αυτό εξέχουσες συμμετοχές, όπως οι Mike LePond (Symphony X), Ailyn Gimenez (Sirenia), Ανδρονίκη Σκούλα (Chaostar), Maxi Nil (Jaded Star). Ήταν η ιδανική δισκογραφική έναρξη για ένα νέο συγκρότημα; Πώς το βιώσατε;

Στυλιανός: Κάθε μας κίνηση είχε αρκετό πάθος και πειραματισμό, το indiegogo ήταν μια φοβερή ιδέα που βοήθησε πολλές μπάντες αρκετά μεγαλύτερες από μας να κάνουν πολλά. Ουσιαστικά σου έδινε τη δυνατότητα να προπωλήσεις το δίσκο και το merchandise σου, μαζί με κάποια ειδικά εμπορεύματα μόνο για την καμπάνια και να πιάσεις το στόχο σου. Δε γίνεται αυτόματα, δε δουλεύει αν δεν έχεις ήδη κοινό, αλλά σίγουρα εμάς μας βοήθησε. Άλλωστε το επαναλάβαμε και στο δεύτερο δίσκο μας, με διπλάσια επιτυχία από τον πρώτο. Το βιώσαμε πολύ έντονα, και με πολύ αίσθημα ευθύνης σε κάθε του βήμα. Από το  σχεδιασμό ακόμα και των αντικειμένων που απαιτούσε πολλή δουλειά και επένδυση από πλευράς μας, μέχρι και την ίδια τη διαδικασία αποστολής των πακέτων. Σχετικά με τον ίδιο το δίσκο, ακριβώς τα ίδια συναισθήματα, μαζί με πολύ παίξιμο και πρόβες, πειραματισμό, χαρά, εκπλήξεις και νέα σχέδια. Ήταν πολύς ο ενθουσιασμός μας και πολύτιμη εμπειρία στη φαρέτρα μας, παρόλο που ήδη είχαμε εμπειρία ως μουσικοί με προηγούμενες μπάντες. Φυσικά είμαστε ευτυχισμένοι για όλες τις συμμετοχές. Να αναφέρουμε και τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Χρήστο Αντωνίου (SepticFlesh) που είχε γράψει το επικό εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου! Ιδανική έναρξη δεν ξέρω αν ήταν, σίγουρα ήταν όμως πολύ δυνατή!

Roxx: Δεν σταματούν φυσικά εκεί οι συμμετοχές, καθώς στην συνέχεια, στο δεύτερο σε σειρά Arakhne, ακολούθησαν κι άλλες με τους Fabio Lione (Angra), Jeff Waters (Annihilator), Chiara Malvestiti (Therion). Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τέτοια ονόματα; Τι διδάσκεσαι από τον επαγγελματισμό και τις ιδιοσυγκρασίες τους;

Στυλιανός: Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα κάθε φορά, αν και ποτέ δεν υπήρξε αυτοσκοπός για εμάς το να έχουμε γενικά και αόριστα έναν διάσημο καλεσμένο. Πάντα υπήρχε λόγος, ρόλος για την κάθε επιλογή μας σε αυτό το level. Με τους περισσότερους μας συνέδεσε κάποια φιλία ή γνωριμία πριν τη συνεργασία μας, σπανιότερα μετά. Είναι τιμητικό να δέχονται να συνεργαστούν μαζί σου όταν είσαι θεωρητικά newcomer, και μοναδικό το συναίσθημα του να τους ακούς για πρώτη φορά στη μουσική σου. Όσο για κάποια διδαχή δεν ξέρω τι να πω, δεν το ‘χω πολυσκεφτεί γιατί δεν περίμενα κάτι λιγότερο από επαγγελματισμό και υπευθυνότητα, είναι πράγματα που θεωρώ ότι πρέπει να έχει δεδομένα κάποιος σήμερα, είτε μικρότερος είτε μεγαλύτερος σε μέγεθος-απήχηση.

Roxx: Εκτός φυσικά από τις συνεργασίες σε επίπεδο συμμετοχών, έχετε πραγματοποιήσει και περιοδεία με τους Therion, έχετε ανοίξει τις συναυλίες των Sirenia, While Heaven Wept, Tarja και Epica, μεταξύ άλλων. Τελικά αυτές είναι οι πιο αξιόλογες συναυλιακές εμπειρίες, μπροστά στο κοινό μιας τεράστιας μπάντας, ή το να παίζεις μπροστά στον δικό σου και αποκλειστικά στον δικό σου κόσμο;

Στυλιανός: Έχουμε όντως ανοίξει συναυλίες και συμμετέχει σε πολλά φεστιβάλ, τα ονόματα που αναφέρεις είναι ενδεικτικά και ο κατάλογος πολύ μακρύς, πρέπει να αναφέρω επιπλέον τους Annihilator, SepticFlesh, Anathema, Lacuna Coil, Sabaton, Blind Guardian, Gus G, Rage. Όλες οι συναυλιακές εμπειρίες είναι αξιόλογες εξίσου, το κοινό μιας τεράστιας μπάντας σου δίνει την ευκαιρία να σε δει νέος κόσμος που δε σε ξέρει ίσως, και αν έχεις τη μαγκιά να το κερδίσεις. Ο δικός σου κόσμος από την άλλη, είναι περισσότερο δεμένος μαζί σου και σε στηρίζει πιο ενεργά. Υπάρχει βέβαια και το καλό ότι αν παίζεις δικό σου headline show δεν έχεις περιορισμό χρόνου και άλλων παραγόντων που παίζουν ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα που παρουσιάζεις.

Roxx: Ακολουθείτε από δίσκο σε δίσκο ένα διαφορετικό concept, τόσο στο στιχουργικό κομμάτι, όσο και στο λοιπό εικαστικό, καθώς το συνοδεύετε με φορεσίες, θεματικά video clips και άλλα props on stage αλλά και στην εικαστική αποτύπωση του ποιοι είστε. Είναι θεωρείτε απαραίτητο αυτό το dedication για να περάσει το μήνυμα και να ξεχωρίσεις;

Στυλιανός: Δεν πήγαμε από την αρχή με μια πεπατημένη, είναι και αυτή η διαδικασία εξελίξιμη, στον πρώτο δίσκο είχαμε απλώς μια τετραλογία με θέμα την ιστορία Ορφέα και Ευρυδίκης, χωρίς να ακολουθείται αυτό από συγκεκριμένη σχετική ενδυμασία. Στο δεύτερο δίσκο το επεκτείναμε σε όλο το δίσκο και την ενδυμασία μας, με αποκορύφωμα τον τρίτο που πλέον επενδύσαμε πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι, μιας και ταίριαζε στο συγκεκριμένο concept που υπήρχε. Για εμάς δουλεύει καλά ως τώρα και αποτελεί εργαλείο. Δεν είναι απαραίτητο μιας και προφανώς δεν το κάνουν οι περισσότερες μπάντες που υπάρχουν. Θεωρούμε ότι θέλουμε να υποστηρίζουμε το εκάστοτε concept μας όσο καλύτερα μπορούμε και ότι αυτό δίνει στο θεατή κάτι παραπάνω και στο show που θα δει.

 Roxx: Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια, αρχής γενομένης από το Where Truth May Lie του 2023, πως έχετε αρχίσει να βάζετε στον ήχο σας περισσότερα folk στοιχεία, αλλά και ίσως κάποια από την ελληνική παράδοση, ένα χαρακτηριστικό που τονώθηκε ακόμη περισσότερο στην διασκευή του παραδοσιακού «Την Πατρίδα μ’ Έχασα». Τι είναι για εσάς η παράδοση και τι η πατρίδα;

Στυλιανός: Θα μπορούσε να πει κανείς ότι στοιχεία υπήρχαν από τον πρώτο δίσκο, απλώς καλά κρυμμένα, είτε σε μια μελωδία ορχήστρας, είτε σε μια αρμονία κομματιού που αν απογυμνωθεί μοιάζει με ρεμπέτικο, είτε σε ένα σόλο κιθάρας που θύμιζε κλαρίνο. Η παράδοση για εμάς είναι ζωντανή, δεν είναι κάτι στατικό ή μουσειακό. Είναι η φωνή των προγόνων μας, η σύνδεση με τις ρίζες μας, αλλά και μια πηγή έμπνευσης που μπορεί να ενσωματωθεί και να εξελιχθεί μέσα από τη μουσική μας. Μέσα από στοιχεία της ελληνικής μουσικής, όπως ρυθμοί, μελωδίες και ατμόσφαιρες που φέρουν τη μνήμη του παρελθόντος, δίνουμε μια νέα διάσταση στον συμφωνικό metal ήχο μας. Όσο για την πατρίδα, τη βλέπουμε μέσα από το συναίσθημα και όχι μέσα από σύνορα. Είναι εκεί όπου νιώθεις πως ανήκεις, ό,τι σε διαμορφώνει και σε συνοδεύει, ακόμα και όταν βρίσκεσαι μακριά της. Για εμάς, πατρίδα είναι η γλώσσα, η μουσική, οι ιστορίες και οι αξίες που κουβαλάμε μαζί μας και εκφράζουμε μέσα από την τέχνη μας. Η διασκευή του «Την Πατρίδα μ’ Έχασα» ήταν για εμάς μια συγκινητική εμπειρία, γιατί δεν είναι απλώς ένα τραγούδι, αλλά μια ιστορία ξεριζωμού και νοσταλγίας, που εξακολουθεί να αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων, ανεξάρτητα από το πού βρίσκονται. Θέλαμε να αποδώσουμε αυτό το συναίσθημα με σεβασμό, αλλά και να το φέρουμε στο σήμερα μέσα από το δικό μας ηχητικό πρίσμα.

Roxx: Τι γίνεται στις μέρες μας με την υπόθεση που ονομάζεται “Female Fronted Metal”. Παρατηρώ πως από εκεί που ως είδος είχε ακόμη και το δικό του φεστιβάλ (Το MFVF, στο οποίο και εμφανιστήκατε), πλέον δεν αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Μήπως τελικά ο όρος εμπεριέχει ένα σεξιστικό implication που είναι και κάπως αχρείαστο στην μουσική ως μέσον έκφρασης;

Στυλιανός: Κατ’αρχάς νομίζω είναι καταχρηστικό να το θεωρούμε είδος, μιας και η γκάμα του μπορεί να περιέχει οτιδήποτε, από pop μέχρι black metal και απλώς καθορίζεται από τη γυναικεία παρουσία στη φωνή. Τέτοιες μπάντες υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, ευτυχώς, και ακμάζουν ακόμα, απλώς ο όρος δε χρησιμοποιείται τόσο. Τέτοια φεστιβάλ όπως το MFVF σε μικρότερα μεγέθη υπήρχαν και γίνονται ακόμα, όχι σε αυτό το μέγεθος απλώς. Τo MFVF ξεκίνησε παράλληλα με τη μεγάλη έκρηξη και άνοδο μπαντών όπως Nightwish, Epica, Lacuna Coil και είχε πολύ μακριά και μεγάλη πορεία και φανατικό κοινό από όλο τον κόσμο που ταξίδευε για να βρεθεί εκεί. Πολύ πιθανό αυτό που αναφέρεις να ισχύει σε κάποιο ασυνείδητο βαθμό, αν και θεωρώ οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν- χρησιμοποιούν τον όρο προκειμένου να υπάρχει ευκολία στη συνεννόηση και κατηγοριοποίηση.

Roxx: Τι ακούτε αυτόν τον καιρό και τι από αυτά είναι πιθανό να ακούσουμε ως επιρροές στο επόμενο υλικό σας;

Στυλιανός: Περίπου ό,τι ακούγαμε πάντα, παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα και τις νέες κυκλοφορίες! Προσωπικά απόλαυσα πέρσι αρκετές κυκλοφορίες, από Myrath, Suicidal Angels, Judas Priest, SepticFlesh, Rotting Christ, Devin Townsend, Linkin Park, Opeth μαζί με τα συνήθη ακούσματά μου που περιλαμβάνουν 80s-90s pop, Funk, Jazz μουσικές καθώς και Ελληνική παραδοσιακή και λαϊκή μουσική, κυρίως μέχρι τη δεκαετία του 1950.

Roxx: Ποια είναι τα προσεχή σας σχέδια; Εκτός της επετειακής συναυλίας στην Αθήνα, τι άλλο ετοιμάζετε;

Στυλιανός: Μόλις κυκλοφορήσαμε μία διασκευή στο “Δε Σε Θέλω Πια”, ένα πασίγνωστο Ελληνοϊταλικό τραγούδι των τελών του 1800 – αρχών 1900, δοσμένη από το δικό μας πρίσμα όπου ακούει κανείς την παράδοση να συγκρούεται ή καλύτερα να παντρεύεται με μια metal μπάντα. Έπεσε αρκετή δουλειά σε αυτό, και θα χαρούμε να το ακούσετε, να δείτε το μουσικό video που το συνοδεύει και να μας πείτε τη γνώμη σας. Γράφουμε νέο υλικό, θα εμφανιστούμε το καλοκαίρι σίγουρα στην Πορτογαλία στο Laurus Nobilis Festival και θα ανακοινώσουμε σύντομα περισσότερα νέα!

Roxx: Παιδιά, ευχαριστώ πολύ για την συζήτηση, τα τελευταία λόγια είναι δικά σας. Θα ήθελα ένα μήνυμα σε όσους σκέφτονται ακόμη αν πρέπει ή δεν πρέπει να έρθουν στην συναυλία της 29^ης Μαρτίου.

Στυλιανός: Αν ακόμα το σκέφτεσαι, θα σου πούμε ένα πράγμα: σταμάτα να υπεραναλύεις και να σκέφτεσαι τόσο πολύ (γέλια)! Η συναυλία αυτή δεν θα είναι απλά ένα live! Όσοι μας παρακολουθούν, έχουν να μας δουν headliners στην Αθήνα από το 2018, όπου και τότε ήταν σε μια μικρότερη σκηνή. Αυτή τη  φορά, στη σκηνή του Fuzz, όποιος έρθει θα ζήσει μια πλήρη εμπειρία, μια βραδιά γεμάτη ένταση, συναίσθημα, πάθος και θεατρικότητα. Έχουμε ετοιμάσει που θα επιτρέψει στην μουσική να μας ενώσει όλους σε κάτι μεγαλύτερο από μας. Αν αγαπάς τις δυνατές μελωδίες, τη metal, τις ατμοσφαιρικές στιγμές και την ενέργεια που μπορείς να πάρεις μόνο από ένα live, τότε δεν πρέπει να χάσεις την συναυλία του Σαββάτου! Παραφράζοντας τον Όργουελ, “κάθε συναυλία είναι μοναδική, αλλά αυτή η συναυλία είναι πιο μοναδική από άλλες”. Πάρε την παρέα σου και έλα να τραγουδήσουμε, να φωνάξουμε και να περάσουμε όμορφα μαζί! Σε περιμένουμε!

***

Οι Enemy of Reality εμφανίζονται ζωντανά για την επέτειο των 11 ετών ύπαρξής τους, αυτό το Σάββατο 29 Μαρτίου στο Fuzz Live Music Club, μαζί με τους Lazy Man’s Load και τους Deus Culpa.

Εισιτήρια προπωλούνται μέσω της more.com και του δικτύου καταστημάτων της, ενώ διαθέσιμα θα είναι και στην είσοδο του συναυλιακού χώρου.