Αλέξης Κιτούλης: O Έλληνας ηχολήπτης που έχει δουλέψει με μεγάλες μπάντες στο εξωτερικό

Πίσω από κάθε μεγάλη συναυλία, υπάρχει ένας άνθρωπος που φροντίζει ο ήχος να “μιλάει”. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Αλέξης Κιτούλης, Έλληνας ηχολήπτης διεθνούς εμβέλειας που έχει συνεργαστεί με W.A.S.P., Hatebreed, Morbid Angel, Symphony X και πολλούς ακόμη.

Από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου μέχρι τις πιο απαιτητικές περιοδείες, ο Κιτούλης έχει μάθει να μετατρέπει την ένταση της σκηνής σε απόλυτη ηχητική ισορροπία. Παραμένοντας στην Ελλάδα, συνεχίζει να αποδεικνύει πως η ποιότητα, η συνέπεια και η τεχνογνωσία δεν γνωρίζουν σύνορα.

Roxx: Αλέξη, έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο με μεγάλες μπάντες. Μπορείς να μας αναφέρεις κάποιες από αυτές;

A.K.: Το τελευταίο μου main gig είναι οι W.A.S.P., με τους οποίους μόλις ολοκληρώσαμε και την επετειακή περιοδεία τους για το πρώτο άλμπουμ. Άλλες μπάντες με τις οποίες συνεργάζομαι συχνά είναι οι Hatebreed, οι Morbid Angel και οι Symphony X. Ενίοτε συνεργάζομαι και με τους Moonspell, με τους οποίους μάλιστα ήμασταν μαζί και στο Ρέθυμνο αυτό το καλοκαίρι, ως headline act στο Rethymno Rocks Festival. Από κει και πέρα, χρόνου επιτρεπόντος, συνεργάζομαι και με άλλες μπάντες όπως TÝR, Sirenia κ.λπ.

Roxx: Παρ’ ότι δουλεύεις σε διεθνές επίπεδο, παραμένεις στην Ελλάδα. Πώς το ισορροπείς;

 A.K.: Στον τομέα που κινούμαι, το πού ζει κανείς δεν παίζει πλέον κάποιο ρόλο, εφόσον αυτό το μέρος είναι μια ευρωπαϊκή χώρα ή κάποια πολιτεία των Η.Π.Α. Πλέον, ούτε τα μέλη μιας μπάντας ζουν στο ίδιο μέρος, πολλές φορές ούτε καν στην ίδια χώρα. Συνήθως, οι περιοδείες ξεκινούν από κεντρικά κομβικά σημεία, στα οποία όλοι -μπάντα και τεχνικό προσωπικό- πετούν και συναντιούνται. Από την Ελλάδα μπορείς να πετάξεις παντού εύκολα, οπότε δεν αποτελεί πρόβλημα. Μου αρέσει το ελληνικό κλίμα (και ίσως μόνο αυτό πλέον), οπότε συνεχίζω να ζω εδώ εφόσον μπορώ.

Roxx: Έχεις δουλέψει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

A.K.: Είναι μια εμπειρία που κυριολεκτικά σε κατακλύζει. Σε κατακλύζει με εικόνες, ήχους, πληροφορίες. Βλέπεις πολλούς γνωστούς και φίλους, είτε μέλη μπαντών είτε τεχνικούς, και παρόλο που οι ρυθμοί είναι ιδιαίτερα έντονοι, είναι ταυτόχρονα σαν μια γιορτή και για το κοινό, αλλά και για όλους εμάς που εργαζόμαστε πίσω απ’ τους προβολείς. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να μάθεις, να παρατηρήσεις και να βελτιωθείς.

Roxx: Πες μας πώς κυλά μια τυπική μέρα σε περιοδεία.

 A.K.: Ξυπνάς, μπαίνεις στο club, ψάχνεις τις τουαλέτες, τρως πρωινό, ξεκινά η εκφόρτωση του φορτηγού ή του trailer, αρχίζει να στήνεται η σκηνή και από κει και πέρα ο καθένας ασχολείται με τη δουλειά του. Όταν όλα είναι έτοιμα, γίνεται το λεγόμενο soundcheck και μετά ακολουθεί ένας κενός χρόνος, για κάποιους περισσότερος, για κάποιους λιγότερος, μέχρι να ξεκινήσει η συναυλία. Μετά το πέρας της, όλα πακετάρονται και ξαναφορτώνονται. Κάνεις ένα μπάνιο και στη συνέχεια παίρνεις λίγο χρόνο να χαλαρώσεις πριν καταλήξεις στη “μπάνκα” σου για ύπνο. Όχι και τόσο rock ’n’ roll όσο κάποιοι φαντάζονται.

Roxx: Το metal και το rock είναι ιδιαίτερα είδη για live μίξη. Ποια είναι η δική σου φιλοσοφία;

A.K.: Να κάνω το live αποτέλεσμα να ακούγεται με την ίδια παραγωγή και ποιότητα όπως στο άλμπουμ και ταυτόχρονα να αποτελεί ένα άνετο άκουσμα για τα αυτιά του κοινού.

Roxx: Και όταν τελειώνει το show; Πώς είναι η ζωή στον δρόμο;

A.K.: Ανάλογη του εκάστοτε χαρακτήρα. Μπορεί να ’ναι μοναχική, μπορεί να ’ναι διασκεδαστική, μπορεί να είναι επιμορφωτική. Για κάποιους μπορεί να πάρει πιο σκοτεινή τροπή. Ό,τι έχουμε μέσα μας, το κουβαλάμε παντού, ευτυχώς ή δυστυχώς.

Roxx: Ως Έλληνας σε ένα διεθνές πεδίο, πώς το βίωσες;

 A.K.: Ανέκαθεν ένιωθα πως ο ελληνικός τρόπος ως προς το πώς αντιμετώπιζα την εργασία μου και την αυτοβελτίωση δεν μου ταίριαζε ιδιαίτερα. Οπότε το βίωσα με μια ανακούφιση. Από την άλλη, ερχόμενος πλέον στην Ελλάδα με περιοδείες που περνούν από εδώ, χαίρομαι να βλέπω τα τελευταία χρόνια εταιρείες και τεχνικούς που εργάζονται με standards εξωτερικού.

Roxx: Πες μας λίγο για τον εξοπλισμό σου. Τι δεν λείπει ποτέ από τη βαλίτσα;

 A.K.: Όσον αφορά τον εξοπλισμό, προσπαθώ πάντα να είμαι όσο πιο αυτόνομος και αυτάρκης γίνεται, ενώ παράλληλα να μπορώ -μέσα σε λογικά κόστη- να πετάξω παντού. Φυσικά, για μεγαλύτερες παραγωγές, υπάρχουν οι ενοικιάσεις έξτρα εξοπλισμού κ.λπ. Η βαλίτσα, δυστυχώς, έχει χώρο μόνο για τα κοινώς απαραίτητα, οπότε δεν υπάρχει κάτι που θα ενθουσίαζε κανέναν.

Roxx: Πόσο έχει αλλάξει η τεχνολογία στο live sound από τότε που ξεκίνησες;

 A.K.: Η αλλαγή είναι αλματώδης, και σε κάθε περιοδεία βρίσκω τον εαυτό μου να μαθαίνει νέα πράγματα για να χρησιμοποιήσω στην επόμενη. Πλέον υπάρχει η δυνατότητα, με χαμηλά σχετικά κόστη, να παράγεις ένα αποτέλεσμα πολύ κοντά σε αυτό ενός άλμπουμ. Και αυτό πιστεύω ξεχωρίζει τους καλούς ηχολήπτες απ’ τους μέτριους. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για μετριότητα.

Roxx: Τι θα συμβούλευες νέους Έλληνες ηχολήπτες που θέλουν να βγουν στον κόσμο;

 A.K.: Δεν θέλω να μιλήσω μόνο για τους Έλληνες, γιατί η αλήθεια είναι πως παντού υπάρχει μετριότητα αλλά και ταλέντο. Αυτό που θα έλεγα σε όλους ανεξαρτήτως είναι πως, αν θες να βγεις στον κόσμο, πρέπει να γίνεις ένας ηχολήπτης που αξίζει να είναι στον κόσμο και αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο κόσμος θα έρθει σε σένα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με συνεχή ενασχόληση, με αναζήτηση της αυτοβελτίωσης, πίστη στην καλλιτεχνική αξία αυτού που κάνεις και με μηδενική επανάπαυση.

Roxx: Ποια χώρα ή πόλη έχει το πιο “δύσκολο” κοινό στον ήχο;

 A.K.: Συνήθως, οι χώρες με τη μεγαλύτερη προσφορά και τις καλύτερες υποδομές. Γιατί εκεί είναι συνηθισμένοι να βλέπουν πολλές μπάντες με καλό ήχο. Πρέπει να ’σαι πολύ καλός για να τους στείλεις σπίτι χαρούμενους. Αν μάλιστα τους ενθουσιάσεις ή αν οι κριτικές στα μέσα αναφέρονται στον ήχο, τότε μάλλον έχεις καταφέρει κάτι πολύ καλό.

Roxx: Πώς είναι η συνεργασία με τις ίδιες μπάντες για χρόνια; Γίνεται “οικογένεια” ή παραμένει δουλειά;

 A.K.: Ισχύει ό,τι για κάθε επιχείρηση. Γιατί αυτό είναι οι μπάντες. Και αυτό εξαρτάται απ’ το ηθικό μοντέλο της κάθε “επιχείρησης”. Κάποιες επιχειρήσεις θέλουν να παραγνωριστείτε για να καταλήξεις να δουλεύεις δωρεάν, στο όνομα κάποιας μονόπλευρης “φιλίας”. Κάποιες επιχειρήσεις αναγνωρίζουν την αξία σου και την προσφορά σου και σε εκτιμούν / ανταμείβουν ανάλογα. Για αυτούς είσαι επένδυση και καλός συνεργάτης.

Roxx: Αν δεν ήσουν ηχολήπτης, τι νομίζεις ότι θα έκανες;

 A.K.: Μου αρέσει πολύ η φωτογραφία και η μαγειρική. Νομίζω θα έκανα κάτι απ’ τα δύο αυτά.

Roxx: Πώς προέκυψε, πιστεύεις, συγκροτήματα από την Αμερική να επιλέγουν έναν ηχολήπτη από την άλλη μεριά του πλανήτη, αντί για κάποιον πιο κοντά στην έδρα τους;

 A.K.: Δεν ξέρω πώς να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση χωρίς να φαίνεται ότι περιαυτολογώ. Παρ’ όλα αυτά, ισχύει πως μεγάλες ή μικρές μπάντες, είτε με ευκολία στο budget είτε όχι, αναγνωρίζουν πως μία απ’ τις πιο σοβαρές επενδύσεις για να μεγαλώσουν είναι να έχουν καλό ήχο στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Αν αυτό συνδυάζεται με μια ποιότητα χαρακτήρα και ηθικής στη δουλειά που ευνοεί τη συνύπαρξη στις περιοδείες, τότε θα κάνουν ό,τι χρειάζεται. Κοινώς, επενδύουν. Οι μπάντες που δεν το κάνουν, είναι συνήθως οι μπάντες που μένουν στάσιμες, αυτό που λέμε “χρυσή μετριότητα”.

Roxx: Υπάρχει κάποιος ήχος, συναυλία ή μηχανικός που σε ενέπνευσε να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα;

 A.K.: Θυμάμαι να βλέπω τους Metallica στη Νέα Σμύρνη το ’93 και να μη το πιστεύω αυτό που άκουγα. Θυμάμαι να έχω περάσει μια συναυλία Moonspell πίσω απ’ τον ηχολήπτη τους (που έχουν μέχρι και σήμερα) και να έχω πάρει τόνους έμπνευσης και πληροφορίας. Χαίρομαι που σήμερα με κάποιες απ’ αυτές τις μπάντες συνεργάζομαι και που ηχολήπτες που θαύμαζα ή που θαυμάζω με θεωρούν ίσο συνάδελφο και πολλές φορές αλληλεπιδρούν θετικά στα social.