Όλα όσα ζήσαμε στο φιάσκο της συναυλίας των Dream Theater

Ακούστε εδώ ζωντανά το Roxx Radio

Σε ένα συναυλιακό καλοκαίρι που εξελίσσεται σε ένα από τα καλύτερα στη χώρα μας, είχαμε δυστυχώς ένα live που μόνο ως φιάσκο μπορεί να χαρακτηριστεί. Αυτό των Dream Theater και τονίζουμε από την αρχή ότι αναφερόμαστε στη διοργάνωση και όχι στο συγκρότημα.

Ο Χρήστος Κασσός βρέθηκε στο Gazi Music Hall και στο κείμενο που ακολουθεί καταγράφει την εμπειρία του. 

Δυστυχώς ο ενθουσιασμός μου που διαδέχθηκε την ανακοίνωση του live των Dream Theater στην Ελλάδα μετατράπηκε σε εκνευρισμό και απογοήτευση μετά και την τελευταία νότα του «As I am» που έκλεισε η συναυλία του συγκροτήματος.

Προφανώς πολλά έχετε διαβάσει και ακούσει για το τι συνέβη σε αυτό το live και ο σκοπός αυτού του κειμένου είναι να καταγράψουμε τη δική μας εμπειρία,  ώστε να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στο να  αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις όπως αυτές που βιώσαμε στο Gazi Music Hall .

Το κλίμα ήταν στραβό από την αρχή. Και εξηγώ.

Η ανακοίνωση της συναυλίας των Dream Theater, συνοδεύτηκε με την υποσημείωση ότι θα παιχτεί πέρα από το κανονικό set και ολόκληρο το Metropolis Pt2 : Scenes from a memory. Μόνο αρκετές μέρες μετά μάθαμε ότι τελικά δεν θα έρχονταν η μπάντα στην Αθήνα για ένα «An evening with…», αλλά για μία κανονική συναυλία που αφορούσε την προώθηση του νέου  δίσκου.

Οι ανακοινώσεις της εταιρίας γίνονταν με την βοήθεια του google translate. Υπήρξε αλλαγή χώρου την συναυλίας λόγω υψηλής προπώλησης, γεγονός που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, αλλά δείχνει μία προχειρότητα στις εκτιμήσεις και την οργάνωση. Υπήρξε παύση συνεργασίας με την εταιρία που διαχειρίζονταν το promotion της συναυλίας.

Ανακοινώνονταν συνεχή sold out και ύστερα νέες ανακοινώσεις ενημέρωναν για extra VIP εισιτήρια, super VIP εισιτήρια, super duper VIP εισιτήρια κ.ο.κ.

Την ημέρα της συναυλίας λοιπόν, καταφθάνω στο Gazi Music Hall κατά τις 19.30 και προχωράω προς την είσοδο. Εκεί διαπίστωσα πως οι υπεύθυνοι για την είσοδο του κοινού έβγαζαν έναν αδικαιολόγητο εκνευρισμό και συμπεριφέρονταν στον κόσμο που περίμενε υπομονετικά να εισέλθει στο χώρο, σαν να ήταν τρόφιμοι φυλακής που μόλις προαυλίστηκαν και γυρίζουν στο κελί τους. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και καμία ανοχή σε τέτοιου είδους συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες δεκαετίες.

Κατά την είσοδό μου, μου έκανε εντύπωση ότι ο χώρος ήταν ήδη γεμάτος και αναρωτήθηκα που θα χωρέσουν οι υπόλοιποι που περίμεναν απέξω. Κατάφερα με πολύ κόπο να φτάσω αρκετά μπροστά και κοντά στην σκηνή, όπου το μόνο πρόβλημα μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν η αφόρητη ζέστη.

Τα φώτα έσβησαν και οι Dream Theater βγήκαν στην σκηνή. Και ήταν άψογοι από την αρχή μέχρι και το τέλος! Αυτό το λέω βασιζόμενος κατά 50% σε προσωπική εμπειρία και 50% σε μαρτυρίες των παρευρισκόμενων. Ο λόγος που δεν έχω πλήρη άποψη εξηγείται παρακάτω.

Στην αρχή και από το σημείο που βρισκόμουν άκουγα τα πάντα καθαρά και δυνατά αλλά δεν είχα οπτική επαφή παρά μόνο με το κεφάλι του Petrucci και το drum set του Mangini.

Η αποπνικτική ατμόσφαιρα μου έφερε δυσφορία και μετακινήθηκα προς τα πίσω και αριστερά όπως βλέπουμε την σκηνή. Εκεί πλέον έβλεπα τα πάντα πεντακάθαρα αλλά δυστυχώς άκουγα μόνο τo μπάσο και τα drums (γενικά έζησα στο απόλυτο τον Mike Mangini !) . Προσπάθησα να μετακινηθώ κι άλλο και βρέθηκα κοντά στο μπαρ.

Με έπιασε νευρικό γέλιο καθώς πλέον ούτε έβλεπα τίποτα, ούτε άκουγα. Οι συζητήσεις του κοινού κάλυπταν εντελώς την μουσική και το πιο τραγελαφικό γεγονός της βραδιάς ήταν τα παρατεταμένα «σσσσσσουτ» , που καλούσαν τον κόσμο να σωπάσει ώστε να ακούγεται έστω κάτι.

Βρέθηκα κοντά στην σκάλα που ήταν γεμάτη κόσμο και προφανώς υπήρχε τεράστιο θέμα ασφάλειας. Ήξερα ότι το τελευταίο τραγούδι του set της μπάντας θα ήταν το «As I am» αλλά σε κάποιες συναυλίες έκλειναν με το «Pull me under». Μου πήρε περίπου δύο λεπτά να καταλάβω ποιο ακριβώς έπαιζαν εκείνη την στιγμή . Ποτέ δεν το άκουσα, αλλά το κατάλαβα από τους στίχους που τραγουδούσε ο κόσμος.

Το live τελείωσε και βγήκα έξω από τους πρώτους. Είδα τουλάχιστον 200 άτομα να περιμένουν έξω και αποφάσισα να κάνω ένα επιτόπιο ρεπορτάζ μαθαίνοντας πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που θα πω περιληπτικά.

Κάποιοι μέχρι και πριν αρχίσει το set των Dream Theater, ζήτησαν refund και πήραν τα χρήματά τους πίσω σε μετρητά χωρίς καν να χρειαστεί να δώσουν εξηγήσεις. Από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσες να βρεις κάποιον για να αιτηθείς επιστροφή χρημάτων.

Υπήρξαν αρκετές λιποθυμίες σύμφωνα με μαρτυρίες των διασωστών .

Στον εξώστη, πέρα από συγκεκριμένα σημεία, ο ήχος δεν έφτασε ποτέ όπως έπρεπε στα αυτιά του κοινού.

Ο ήχος ακουγόταν τέλεια σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, προνόμιο που έτυχε να έχουν περίπου 400-500 άτομα.

Κάτοχοι εισιτηρίων που ήρθαν κατά τις 21.00  μπήκαν στον χώρο και έμειναν στην σκάλα ή λίγο κάτω από αυτή.

Ένα μεγάλο ποσοστό του κοινού δεν είδε ποτέ κανέναν από τους Dream Theater, παρά μόνο για κάποια σκόρπια δευτερόλεπτα.

Ένα μεγάλο ποσοστό του κοινού δεν άκουσε ούτε νότα από τον John Petrucci.

Ένα μεγάλο ποσοστό του κοινού έφυγε μετά το πρώτο μισάωρο της συναυλίας απογοητευμένο.

Παράλογα και τραγικά πράγματα σε συναυλία ενός εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων που έχει πατήσει το πόδι του στον πλανήτη.

Η διοργανώτρια εταιρία έβγαλε ανακοίνωση που διαβεβαιώνει πως δεν υπήρξαν υπεράριθμοι στον χώρο, ο οποίος ήταν γεμάτος –όπως υποστηρίζει- κατά 80%. Δεν ξέρω τι γινόταν στον εξώστη αλλά φαίνεται πως αυτό είναι εντελώς αναληθές. Η ίδια ανακοίνωση σημειώνει πως το τεχνικό μέρος που αφορά ήχο και φώτα ήταν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του συγκροτήματος. Και εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο.

Δεν ξέρω από διοργάνωση συναυλιών, μάνατζμεντ συγκροτημάτων και γενικά πέρα από το να είμαι απλός θεατής δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πως λειτουργεί το σύστημα. Απλά αναρωτιέμαι πως οι εκπρόσωποι της μπάντας έδωσαν  έγκριση για να γίνει η συναυλία στον συγκεκριμένο χώρο , αν κατά την διάρκεια διαπίστωσαν αυτές τις παρασπονδίες και επέτρεψαν την συνέχεια της συναυλίας,  αν μπορούσαν να κάνουν κάτι ώστε να προστατευτεί η μπάντα, αν υπεύθυνοι για τον ήχο ήταν οι τεχνικοί της μπάντας αποκλειστικά ή κάτι άλλο συνέβη. Θεωρώ πως μερίδιο ευθύνης πρέπει να έχουν και αυτοί σε ότι αφορά το τεχνικό κομμάτι. Δεν γνωρίζω. Απλά θεωρώ και μακάρι να κάνω λάθος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τελικά διάφοροι παράγοντες που δεν αφορούν την πεντάδα των Dream Theater μας στέρησαν ένα φοβερό live.

Το συγκρότημα παρά τις αντιξοότητες λόγω καπνού και ζέστης, έδειξε πως σεβάστηκε απόλυτα το κοινό του  και έδωσε ίσως και παραπάνω από το 100%. Προφανώς αποδείχθηκε ότι οι Dream Theater είναι μπάντα για μεγαλύτερο χώρο, αφορά πολύ μεγάλο κοινό  και ότι αξίζει κάποιος σοβαρός  διοργανωτής να επενδύσει σε αυτούς.

Ας ελπίσουμε λοιπόν να ξαναέρθουν στα μέρη μας και σχετικά σύντομα και να τους απολαύσουμε όπως πρέπει γιατί δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα.