Τα 20 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για το Rock is Dead

Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος. Αφού είδαμε τα άλμπουμ που εσείς επιλέξατε ως καλύτερα της χρονιάς, τα καλύτερα βίντεο, αλλά και το πρώτο μέρος της λίστας του Rock is Dead με τους κορυφαίους δίσκους, ρίχνουμε την αυλαία του 2014 με τους 20 κορυφαίους δίσκους.

Όπως τους επέλεξε η συντακτική ομάδα του Rock is Dead. Ναι ναι ήταν μια καλή χρονιά και ελπίζουμε σε ακόμα καλύτερα πράγματα του χρόνου.

H λίστα μεταδόθηκε πρώτα στην τελευταία εκπομπή της χρονιάς για το Rock is Dead Radio. Ακούστε την από το 30ο λεπτό και μετά. 

[iframe]<iframe src=”//www.spreaker.com/embed/player/standard?episode_id=5413100&autoplay=false” style=”width: 750px; height: 131px;” frameborder=”0″ scrolling=”no”></iframe>[/iframe]

20. The Haunted – Exit Wounds

Τα παλιά τους μέλη επέστρεψαν, ο παλιός τους ήχος επέστρεψε και αυτός, μετά τους πειραματισμούς του πρόσφατου παρελθόντος και το Exit Wounds μας χάρισε thrash στιγμές από αυτές που σε κολλάνε στον τοίχο. Και μόλις σε κολλήσουν αρχίσουν να σε χτυπάνε ανελέητα.

19. The Black Keys – Turn Blue

Το Turn Blue στο μυαλό μας είναι καλύτερο από το El Camino. Είναι επίσης αρκετά πιο σκοτεινό από τις προηγούμενες δουλειές τους. Είναι σίγουρο πλέον ότι λόγω της κατακόρυφης ανόδους της δημοφιλίας τους παγκοσμίως, δύσκολα θα μας εκπλήξουν ξανά, αλλά τουλάχιστον μένουν ειλικρινείς προς τους εαυτούς τους και σε αυτό που παίζουν.

18. Royal Blood – Royal Blood

Στην Αγγλία οι Royal Blood παρουσιάζονται ως οι σωτήρες του rock επειδή απλά έβαλαν λίγο περισσότερο βρωμιά στον ήχο τους. Λίγο από Muse του παρελθόντος, λίγο από White Stripes, λίγο από Black Keys και έχουμε ένα ντεμπούτο γεμάτο από επιτυχημένα σινγκλάκια. Θα πάνε πολύ μπροστά γιατί το έχουν πιάσει το νόημα από την αρχή.

17. Foo Fighters – Sonic Highways

Ο λόγος που οι Foo Fighters είναι τόσο ψηλά στη λίστα μας δεν είναι το μουσικό περιεχόμενο του νέου άλμπουμ τους. Είναι το συνολικό πακέτο που περιλαμβάνει και τη σειρά του ΗΒΟ Sonic Highways. Βλέποντας τη καταλαβαίνουμε πολλά για το άλμπουμ και μαθαίνουμε ένα σωρό άλλα για την αμερικανική μουσική γενικότερα. Το πακέτο λοιπόν ήταν σούπερ!

16. Primordial-Where Greater Men Have Fallen

Αν στέκεσαι στην άκρη ενός γκρεμού, με τα χέρια ανοιχτά κοιτώντας τον ορίζοντα την ώρα που ο παγωμένος αέρας χτυπά το πρόσωπο σου και θέλει να φωνάξεις «Άντε γαμήσου κόσμε» ή «Είμαι ο βασιλιάς» ή « Τι στο διάολο κάνω στην άκρη ενός γκρεμού ενώ φυσάει;» τότε αυτό είναι το άλμπουμ που πρέπει να ακούς ταυτόχρονα.

15. Incura –  Incura

Μπορεί το άλμπουμ να είναι ηχογραφημένο το 2013 και στην πατρίδα τους τον Καναδά να το έχουν ακούσει από τότε, όμως φέτος δόθηκε παγκοσμίως στην κυκλοφορία. Και το ντεμπούτο των Incura έρχεται να καλύψει ένα κενό θεατρικότητας που άφησαν πίσω τους οι My Chemical Romance του Black Parade και του Three Cheers for Sweet Revenge. Και όλα αυτά σε ένα πιο μέταλ περιτύλιγμα που τους κάνει άμεσα πιο προσβάσιμους σε αυτό το κοινό.

14. Slash – World On Fire

Η συνεργασία του Slash με τον Myles Kennedy έχει δώσει το φιλί της ζωής στον μεγάλο κιθαρίστα, που πλέον μας χαρίζει πολύ καλά άλμπουμ κάθε δύο χρόνια. Μοναδική ένσταση σε αυτή την περίπτωση, είναι τα πάρα πολλά τραγούδια που περιέχει το άλμπουμ. Μια επιλογή από αυτά θα έκανε το αποτέλεσμα πιο ισορροπημένο.

13. Linkin Park – The Hunting Party

Μη γκρινιάζετε, μη γκρινιάζετε καθόλου. Δεν πιστεύαμε ότι οι Linkin Park θα επιστρέψουν ποτέ σε πιο σκληρά μονοπάτια και όμως μας διέψευσαν. Όχι μόνο το έκαναν, αλλά το έκαναν και με διαφορετικό τρόπο από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ. Και χωρίς να χάσουν στο παραμικρό την ταυτότητα τους. Τέτοια θέλουμε να ακούμε στο ραδιόφωνο.

12. Body Count-Manslaughter

Οχτώ χρόνια είχαν περάσει από την προηγούμενη δουλειά τους, που εδώ που τα λέμε πέρασε και απαρατήρητη. Όμως το 2014 ήταν η κατάλληλη εποχή για τους Body Count που πλέον έχουν βάλει και μπόλικο χιούμορ στη φάση τους, έτσι το άλμπουμ τους ακούγεται εύκολα όταν εκνευρίζεσαι με απλά πράγματα της ζωής. Όπως όταν κάποιος σου τρώει το τελευταίο κομμάτι από το γλυκό που είχες φυλάξει για το βράδυ. Είναι και αυτές οι στιγμές θυμού που μας κάνουν έξαλλους, μην τις ξεχνάμε.

11. Crosses-Crosses

Ακούγοντας το άλμπουμ των Crosses νομίζεις ότι ο Chino Moreno ήταν πάντα προορισμένος για να τραγουδάει τέτοια μουσική. Ευτυχώς βέβαια που βλέπουμε και την άλλη του πλευρά με τους Deftones, αλλά θέλουμε να συνεχίσει και με αυτό το project οπωσδήποτε.

10. At The Gates – At War With Reality

Στο διάστημα της σχεδόν εικοσαετούς απουσίας τους, δεκάδες για να μην πούμε εκατοντάδες μπάντες, πήραν τον ήχο τους και βασίστηκαν πάνω σε αυτόν. Κάποιες με καλά αποτελέσματα, πολλές περισσότερες με τραγικά αποτελέσματα. Όμως οι μάστορες του ήχου επέστρεψαν για να δείξουν πως ακριβώς έχει η φάση. Και μας πέταξαν τα μυαλά στο μπλέντερ. Χωρίς κανένα twist βέβαια, αλλά δεν πειράζει, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θέλαμε.

9. Godsmack – 1000hp

Είμαστε φαν των Godsmack από τα πρώτα τους βήματα και δεν το κρύβουμε. Επίσης δεν έχουμε κρύψει ποτέ, ότι καμιά φορά δεν χρειαζόμαστε δαιδαλώδεις συνθέσεις, underground πνεύμα και φουλ καινοτομία για να γουστάρουμε κάτι. Το νέο άλμπουμ είναι το ακριβώς αντίθετο από όλα αυτά αλλά έχει ωραία τραγουδάκια ρε γαμώτο. Γουστάρουμε.

8. Code Orange – I Am King

Τι είναι αυτό που μας τραβάει σε αυτό το βρώμικο άλμπουμ ξανά και ξανά δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα είναι η αλήθεια. Μέσα σε τριάντα λεπτά μας κάνει με το που τελειώσει να πατήσουμε ξανά το play. Και μετά ξανά και ξανά. Και ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί.

7. King 810 – Memoirs Of A Murderer

Μεγάλη καψούρα του Rock is Dead αυτή η μπάντα. Δεν ξέρουμε αν θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αφού πολλοί τους χαρακτηρίζουν νέους Slipknot και άλλα τέτοια, αλλά προς το παρόν καλά το πάνε.

6. Triptykon – Melana Chasmata

Μπορεί αν κάτσουμε να συγκρίνουμε αυτό το άλμπουμ με το ντεμπούτο τους να το βρούμε να υστερεί (πολύ λίγο όμως) αυτό όμως δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την αξία του Melana Chasmata. Ο Thomas Gabriel Fischer δείχνει για μια ακόμα φορά το πόσο εξαιρετικός συνθέτης είναι και το σημαντικότερό που καταφέρνει, είναι ότι διατηρεί τη μουσική του φρέσκια (και κατάμαυρη φυσικά) ακόμα και στο 2014 μετά από τριάντα χρόνια καριέρας.

5. Evergrey –  Hymns For The Broken

Αυτό κι αν ήταν έκπληξη. Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι οι Evergrey μας είχαν δείξει τα καλύτερα τους δείγματα στα πρώτα 6-7 χρόνια ζωής τους και τώρα απλά ο καιρός τους έχει περάσει. Έλα όμως που το reunion με παλαιότερα μέλη έδωσε ξανά πνοή στη μπάντα και το Hymns for the broken, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε από το ξεκίνημα τους. Ας ελπίσουμε ότι δεν αποτελεί αναλαμπή και θα υπάρξει συνέχεια.

4. Machine Head – Bloodstone & Diamonds

Σε αυτό το άλμπουμ οι Machine Head επέστρεψαν στις δομές του Through the Ashes of empires συνδυάζοντας φυσικά και στοιχεία από τα δύο επόμενα άλμπουμ τους. Το Bloodstone & Diamonds είναι δισκάρα γιατί δεν προσπαθεί να γράψει ξανά ιστορία. Το έχουν κάνει ήδη δύο φορές, μία με το Burn My Eyes και μία με το Blackening. Δεν θέλουμε πλέον ιστορικά άλμπουμ από αυτούς, θέλουμε καλά άλμπουμ. Και μας τα δίνουν.

https://www.youtube.com/watch?v=7Y_B10gF_SI

3. Slipknot- .5 The Gray Chapter

Αν η λίστα αναφερόταν στα σημαντικότερα άλμπουμ της χρονιάς, τότε το Gray Chapter θα ήταν στην κορυφή. Τώρα που έπεσε λίγο η σκόνη, μπορούμε να το δούμε λίγο πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά. Είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από το All Hope is Gone, είναι ένα φρέσκο και μοντέρνο άλμπουμ και είναι το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει μία μπάντα με σχεδόν είκοσι χρόνια καριέρας πίσω της. Ξέρετε πολλές μπάντες τέτοιου μεγέθους που μπορούν να βγάζουν τέτοιους δίσκους μετά από τόσα χρόνια;

2. Behemoth – The Satanist

Όλη η οργή και όλα τα συναισθήματα που βίωσε ο Nergal στην πενταετία της απουσίας των Behemoth,με την ασθένεια του και τις περιπέτειες με τον νόμο, ποτίζουν σε τόσο μεγάλο βαθμό αυτό το άλμπουμ που η ακρόαση του σε βυθίζει σε ένα μαύρο ταξίδι που όταν έρχεται το τέλος του μπορεί να νιώθει ανακουφισμένος αλλά θέλεις να βουτήξεις στο σκοτάδι ξανά και ξανά.

1. Mastodon – Once More ‘Round The Sun

Μεταξύ μας τώρα. Οι Mastodon είναι η καλύτερη μπάντα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Το καλό είναι ότι δεν το ξέρουν και καλύτερα να μην τους το πει κανείς. Γιατί έτσι θα συνεχίσουν να βγάζουν άλμπουμ σαν να είναι η πρώτη τους φορά. Εξερευνώντας ξανά και ξανά τον εαυτό τους, χωρίς να συμβιβάζονται. Τι να λέμε τώρα, οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε μία μέτρια στιγμή. Ούτε μία! Είμαστε μαζί τους λοιπόν μέχρι το τέλος και σε ότι κάνουν.

Το Once More ‘Round The Sun είναι το καλύτερο άλμπουμ του 2014 για το Rock is Dead.