Interstellar. Τέλος.
Γράφει ο Χρήστος Κασσός
Το τέλος του κόσμου έρχεται και η ανθρωπότητα ψάχνει να βρει στο διάστημα κάποιο πλανήτη ώστε να μετοικήσει. Ας πάρουμε την παραπάνω φράση σαν το βασικό στόρι μιας ταινίας και ας το φανταστούμε σε κάποια ακριβή Χολιγουντιανή παραγωγή.
Τα πρώτα πλάνα θα αφορούσαν ρεπορτάζ ειδήσεων με βιβλικές καταστροφές σε γρήγορο μοντάζ. Στην συνέχεια θα δείχναμε τον βασικό πρωταγωνιστή, – που όλο και κάποιο ψυχολογικό κουσούρι θα κουβαλάει – να πίνει ουίσκι και να αντιμετωπίζει δαίμονες του παρελθόντος του. Για τις ανάγκες του κειμένου , ο πρωταγωνιστής μας θα ακούει στο όνομα Μπάμπης και το ουίσκι που πίνει θα είναι Dewar’s .
Ο Μπάμπης λοιπόν μια μέρα θα δεχθεί επισκέψεις από κάτι μαυροφορεμένους τύπους της κυβέρνησης και θα τον πάνε σηκωτό στο αρχηγείο της NASA. Μετά από πολύ κουβέντα με τον ξεκάρφωτο επιστήμονα-καρικατούρα, που όλοι τον κορόιδευαν για μία φαινομενικά ηλίθια ιδέα για την σωτηρία του κόσμου, ο Μπάμπης θα δεχθεί να εκτελέσει μία αποστολή (σχεδόν αυτοκτονίας) για να βρει νέους κόσμους που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν τον άνθρωπο.
Θα αναρωτιέστε γιατί επιλέχθηκε ο Μπάμπης για την σωτηρία του κόσμου . Γιατί αγαπητοί αναγνώστες το HR της Αμερικάνικης κυβέρνησης πάντα είχε συμπάθεια προς τους ψυχολογικά ανισόρροπους που δεν τους μιλάει η κόρη τους.
Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Τυχαίες εκρήξεις , σεισμοί και καταποντισμοί λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο, ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται και το άγαλμα της Ελευθερίας είναι υπό κατάρρευση .
Ξέχασα να αναφέρω ότι νωρίτερα κάποιος στρατηγός βρήκε τα σκούρα και διέταξε φωνάζοντας στον αέρα «Call the President…»
Να μην τα πολυλογούμε, ο Μπάμπης καβαλάει το διαστημόπλοιο και φεύγει για άλλους γαλαξίες. Αφού αναπτύξει δυο-τρεις θεωρίες μέσα σε πέντε λεπτά για την σχετικότητα , τις μαύρες τρύπες και τα μυστήρια του σύμπαντος , κάνοντας τον Αϊνστάιν να φαίνεται γατάκι , επιτυγχάνει στην αποστολή του.
Έχουμε πανηγύρια και κακό χαμό στην Γή, ο Μπάμπης ξεπερνάει τα προβλήματα που τον ακολουθούσαν και επιπλέον… βρίσκει και γκόμενα !
Αυτό πάνω κάτω θα μπορούσε να είναι το Interstellar… γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Michael Bay.
Εδώ όμως πίσω από το όλο εγχείρημα βρίσκεται ο Christopher Nolan. Ο Nolan του Memento, του Prestige , της «καλής» τριλογίας του Batman και του Inception. Εδώ τον ρόλο του Μπάμπη έχει ο Matthew McConaughey . Προφανώς τον τελευταίο καιρό θα έχετε ακούσει τα πάντα για αυτούς τους δύο, οπότε δεν θα σας κουράσω με το πόσο γαμάτοι είναι.
Διάβασα και άκουσα διάφορα σχόλια σχετικά με την ταινία τελευταία, που κυρίως επικεντρώνονταν στο κατά πόσο ο Nolan εξωτερικεύει τις επιρροές του από Kubrick και Malick στο Interstellar και ότι τελικά καταντάει κλισέ το όλο concept με ολίγη αντιγραφή , αλλά δεν είδα πουθενά να αναφέρεται η ουσία.
Ποια είναι λοιπόν η ουσία κατά την προσωπική και παντελώς «μη ειδική» ματιά μου ;
Ότι τελικά ο Nolan κατάφερε χρησιμοποιώντας 170 περίπου λεπτά κινηματογραφικού χρόνου να μας κάνει να μην βαρεθούμε ούτε στιγμή.
Ότι διαχειρίστηκε τα κλισέ με τέτοιο τρόπο που ούτε καν σου περνούσε από το μυαλό ότι κάπου τα έχεις ξαναδεί.
Ότι χρησιμοποίησε διάφορες θεωρίες της φυσικής που έβγαζαν νόημα και λογική στους γνώστες και δεν έμοιαζαν ακαταλαβίστικες αρλούμπες στους αδαής με την επιστήμη.
Ότι με την βοήθεια του εργαλείου που λέγεται McConaughey , το Interstellar σε έκανε να συγκινηθείς χωρίς φτηνά σεναριακά κόλπα , αλλά βασιζόμενο στην ερμηνεία και την σκηνοθεσία
Ότι οι εικόνες που δημιουργεί ο Nolan σε πιάνουν το χέρι και σου δείχνουν περήφανα πως «έτσι γίνεται το γαμημένο ρε φίλε ! »
Ότι η μουσική του θεούλη Hans Zimmer μπορεί σε σημεία να καλύπτει με την ένταση της τους διαλόγους , αλλά υπάρχει τελικά τρόπος να απολαμβάνεις και τα δύο ταυτόχρονα σε ένα μείγμα που τα υλικά δρουν παντελώς αμφίδρομα.
Εν κατακλείδι, η ουσία συναντάται στο γεγονός ότι το μεγαλείο του Interstellar τελικά δεν είναι δημιούργημα του promotion όπως τόσες και τόσες ταινίες. Για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω ότι η συγκεκριμένη συγκαταλέγεται καν στις ταινίες αλλά σε κάτι άλλο που πρόχειρα πρόχειρα θα το περιέγραφα με την λέξη… εμπειρίες.
