Ας μιλήσουμε για το φινάλε του Walking Dead

To ερώτημα που έκανε σβούρες πάνω από το κεφάλι μου τις μέρες πριν από την προβολή του τελευταίου επεισόδιο του τέταρτου κύκλου του Walking Dead, ήταν αν το φινάλε θα μας ανταμείψει για το ατελείωτο περπάτημα του δεύτερου μισού της σεζόν.

Η απάντηση ήρθε αλλά δεν ήταν τόσο σαφής όσο την περίμενα. Θα πρέπει μάλλον να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι το Walking Dead ρίχνει πολύ περισσότερο βάρος στα mid-season finale παρά στα κανονικά finale. Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που το τελευταίο επεισόδιο του χειμώνα φέρνει περισσότερες εξελίξεις από ότι το ανοιξιάτικο.

Και επίσης δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι τα φετινά επεισόδια ως δύο διαφορετικές σεζόν με οκτώ επεισόδια η κάθε μία. Η πρώτη ασχολήθηκε με το ξεκαθάρισμα της υπόθεσης του κυβερνήτη και η δεύτερη με τον δρόμο προς το Terminus.

Και οι εικόνες που προβλήθηκαν στο τελευταίο επεισόδιο και έδειχναν εικόνες από τη ζωή στη φυλακή έκαναν πιο έντονη αυτή την αίσθηση μου, αφού έμοιαζαν πλέον πολύ μακρινές.

Πάμε τώρα στο φινάλε.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILER

Το φινάλε αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο του στην εξέλιξη του χαρακτήρα του Ρικ και στην μεταβολή της συμπεριφοράς του ανάλογα με τις συνθήκες. Στις εικόνες της φυλακής όπου υπάρχει η ψευδαίσθηση της κανονικότητας τον βλέπουμε να μπορεί να προσαρμοστεί σε μία πιο ήσυχη ζωή χωρίς να χρειάζεται να ηγείται όλων των υπολοίπων.

Την ώρα όμως που η συμμορία την οποία ακολουθεί ο Ντάριλ, τον εντοπίζει και σκοπεύει να το κάνει να πληρώσει για τον θάνατο  του φίλου τους, ο Ρικ σπάει μπροστά στον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο Καρλ.

Και κάνει αυτό που θα έκανε ο καθένας μας… Δαγκώνει τον λαιμό του εχθρού του και τον σκοτώνει, ενώ κάνει κομματάκια αυτόν που επιτέθηκε στον Καρλ.

Όταν έχεις περάσει χρόνια κοντά στα ζόμπι, μαθαίνεις λίγα πράγματα από τη συμπεριφορά τους, δεν μπορείς να πεις.

Μία άλλη εξέλιξη χαρακτήρα είδαμε στον Καρλ που από τη δολοφονία του αγοριού στο τέλος του προηγούμενου κύκλου, μέχρι την πίστη ότι μπορεί να τα καταφέρει μόνος του μέχρι πριν λίγα επεισόδια, τον βλέπουμε ανήμπορο να αντισταθεί και να συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι η ηλικία του δεν του επιτρέπει ακόμα τίποτα παραπάνω.

Και μετά από όλα αυτά πάμε ξανά στο Terminus. Που προφανώς και δεν ήταν το ειδυλλιακό μέρος που υποσχόταν. Έχουν πιάσει αιχμαλώτους τον Γκλεν, τη Μάγκι και τους υπόλοιπους και δεν αργούν να κάνουν το ίδιο με τον Ρικ, τον Ντάριλ τη Μισόν και τον Καρλ.

Όσοι έχετε διαβάσει το κόμικ ή έχετε παίξει το video game ίσως να υποψιάζεστε ότι το γκρουπ του Terminus είναι οι Hunters. Οι κανίβαλοι δηλαδή. Η εμφανής προσπάθεια τους να μην πυροβολήσουν στο ψαχνό ίσως να μας οδηγεί εκεί, αφού ποιος θέλει να χαλάσει ένα ωραίο γεύμα;

To κλείσιμο με την ατάκα του Ρικ νομίζω συνοψίζει το που θα πάει η σειρά από εδώ και πέρα. Η ομάδα των ανθρώπων που ακολουθούμε εδώ και καιρό αναγνωρίζει ότι πλέον πρέπει να πάψει να προσπαθεί να το παίξει φιλική και να κάνει απόπειρες πραγματικής ζωής και να «αγκαλιάσει» αυτό που πραγματικά είναι.

Άνθρωποι που θα κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν. Ακόμα και αν αυτό περιλαμβάνει το να δαγκώσεις άλλους ανθρώπους στο λαιμό και να τους κάνειw κομματάκια.