Βράδυ Παρασκευής και δεν έχεις κανονίσει τίποτα. Σκοπεύεις να αράξεις σπίτι και να λιώσεις στη σειρές.
Και τότε ανακαλύπτεις ότι το λαμπάκι που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή σου έχει σβήσει. Το λαμπάκι του internet. Μετά από 15 λεπτά αναμονής, μιλάς με την εταιρεία που σου λέει ότι η γραμμή σου έχει βλάβη και θα χρειαστούν μία με τρεις εργάσιμες για να αποκατασταθεί η βλάβη.
Κοιτάς για λίγο τον τοίχο, χαζεύεις την οθόνη του υπολογιστή, κάνεις δυο-τρία reboot στο ρούτερ. Τίποτα.
Ανοίγεις την τηλεόραση μετά από μήνες και μόλις έχει ξεκινήσει στο Star το Dark Knight. Το βλέπεις για δέκατη φορά ολόκληρο.
Και μετά έρχεσαι εδώ και γράφεις δέκα ιστορικές ατάκες του Τζόκερ.
Γιατί; Γιατί αν αρχίσουμε να απαντάμε έτσι σε βαρετές συζητήσεις τότε σίγουρα οι συζητήσεις θα γίνουν πιο ενδιαφέρουσες.
Η τρέλα είναι σαν τη βαρύτητα το μόνο που χρειάζεται είναι ένα μικρό σπρώξιμο…
Κανένας δεν πανικοβάλλεται όταν όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο. Ακόμα και όταν το σχέδιο είναι τρομακτικό.
Βάλε λίγη αναρχία. Αναστάτωσε την υπάρχουσα τάξη και όλα μετατρέπονται σε χάος. Και ξέρει ποιο είναι το ωραίο με το χάος; Είναι δίκαιο.
Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο παράξενο
Χαμογέλα. Το χαμόγελο μπερδεύει τους ανθρώπους. Και είναι πιο εύκολο να χαμογελάς από το να εξηγήσεις τι είναι αυτό που σε τρώει μέσα σου.
Απείλησε ότι θα σκοτώσεις ένα μαφιόζο ή θα ανατινάξεις ένα φορτηγό με στρατιώτες και κανένας δεν διαμαρτύρεται, γιατί είναι μέρος του σχεδίου. Αν απειλήσεις όμως τη ζωή ενός δημάρχου τότε όλοι τρελαίνονται!
Στις τελευταίες τους στιγμές οι άνθρωποι δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο
Μοιάζω με άνθρωπος που έχει σχέδιο; Είμαι ένας σκύλος που κυνηγάει αμάξια. Δεν θα ήξερα τι να το κάνω αν το έπιανα ένα.
Αν είσαι καλός σε κάτι, μην το κάνεις τζάμπα.
Why So Serious;