Ένας τίμιος Ιρλανδός που τον έλεγαν Rory

Ο θρύλος λέει ότι κάποτε ρώτησαν τον Jimmy Hendrix «πως είναι να είσαι ο καλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο» και αυτός απάντησε «γιατί δεν ρωτάτε τον ίδιο τον Rory Gallagher ;». Μετά από μια σύντομη έρευνα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη ιστορία υπάρχει πιθανότητα να μην είναι τίποτε περισσότερο από μύθος που διογκώθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Παραταύτα θα μπορούσε να ισχύει στο 100%.

Γράφει ο Χρήστος Κασσός

Ο Rory ίσως να ήταν ο καλύτερος, αλλά σίγουρα ήταν ο πιο τίμιος κιθαρίστας που πάτησε το πόδι του σε τούτο τον πλανήτη.  Που οφείλεται όμως ο χαρακτηρισμός «τίμιος» ;

Μήπως στο ότι δεν δέχθηκε ποτέ να δει εμπορικά τις δημιουργίες του και να κυκλοφορήσει singles των δίσκων του, μιας και θεωρούσε κάθε album του ένα σύνολο που δεν μπορείς να το διαχωρίσεις;

Ίσως επειδή απείχε έτη φωτός από αυτό που λέμε star-system;  Ακόμα και το να του πάρεις συνέντευξη ήταν πολύ δύσκολο, όχι από πιθανό βεντετισμό του αλλά επειδή ο ίδιος ήταν ντροπαλός και αισθάνονταν έξω από τα νερά του όταν τον σημάδευε μια κάμερα.

Μήπως φταίει το «δέσιμό» του με την περίφημη Stratocaster που κλάπηκε με αποτέλεσμα πέρα από την όποια κακομεταχείριση δέχτηκε, να μείνει εκτεθειμένη στο νερό της βροχής για δύο ολόκληρες ημέρες;  Μία κιθάρα που τελικά βρέθηκε και ο Rory αποφάσισε να μην την αποχωριστεί ποτέ, ούτε και να την επισκευάσει, με αποτέλεσμα το «σκασμένο» λούστρο και η διάβρωση να γίνει το σήμα κατατεθέν της.

Άραγε επειδή ποτέ, μα ποτέ, οι εκτελέσεις των τραγουδιών σε κάθε ζωντανή εμφάνιση δεν ήταν ίδιες με οτιδήποτε είχε κάνει στο παρελθόν; Άλλωστε ο  αυτοσχεδιασμός και η έμπνευση της στιγμής είχαν εξέχουσα θέση στις συναυλίες του.

Επειδή  μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος τραγουδιστής που υπήρξε ποτέ, δεν ήταν καν καλός τραγουδιστής, αλλά τα κομμάτια του μόνο εκείνος μπορούσε να τα χρωματίσει με την άτεχνη αλλά εξαίσια ερμηνεία του;

Μήπως η επαφή με το κοινό που ήταν κάτι στο οποίο  o Rory έδινε εξέχουσα σημασία; Άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέβαινε από την σκηνή και έκανε βόλτες ανάμεσα στον κόσμο, μην σταματώντας φυσικά να παίζει.

Ίσως επειδή κάθε ήχος που έβγαινε από τον ενισχυτή και το «τρελό» distortion του είχε τόσο πάθος και συνάμα ιδιαίτερη τεχνική που προκαλούσε σχεδόν ακαριαία τον θαυμασμό;

Μήπως όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα μικρό κομμάτι που ωθεί ακόμα ψηλότερα τον Gallagher στο πάνθεον των μουσικών που πραγματικά υπηρέτησαν –σχεδόν αλτρουιστικά- την μουσική ;

Όποιος και να είναι ο λόγος, το παρακάτω video δείχνει το μεγαλείο του μεγάλου Ιρλανδού.

[iframe]<iframe width=”750″ height=”563″ src=”//www.youtube.com/embed/wCMDo2tsQqM” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>[/iframe]