Από «ελεύθερος»… ωραίος
Γράφει ο Χρήστος Κασσός
Θα εξομολογηθώ κάτι σε τούτο εδώ το κείμενο. Γούσταρα πολύ τους «Ελεύθερους», ή όπως είναι πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό «Παπαροκάδες» . Ας παραδεχθούμε όλοι (φωναχτά ή σιωπηλά) ότι οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν είναι πλέον στα top διαμάντια του cult όλων των εποχών, με πωλήσεις που θα ζήλευαν πολλοί.
Αν αφήσουμε απέξω την αγιαστούρα και το στιχουργικό concept των κομματιών , καθώς και την πολύ αδύναμη παραγωγή, θα ανακαλύψουμε την εξαιρετική φωνή του Γιάννη Παπανικολάου. Θα είμαι ειλικρινής, δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη όταν ο φίλος μου ο Νίκος μια μέρα που μαθαίναμε τα ακόρντα του «Έμαθα ελεύθερος να ζω» στην κιθάρα μου είπε ότι ο συγκεκριμένος τύπος ήταν παλιά τραγουδιστής των Innerwish. Και η αλήθεια είναι ότι είχε κάτι που φώναζε «μέταλλο» από χιλιόμετρα μακριά.
Μάλιστα μου έβαλε – ο φίλος μου ο Νίκος- να ακούσω και τα δύο demo της μπάντας με αυτόν πίσω από το μικρόφωνο και «έπαθα πλάκα» που λέμε κι εμείς οι νέοι στην αργκό.
Ο καιρός πέρασε και ο τραγουδιστής των «Ελεύθερων» άφησε τα ράσα και έγινε πάλι ο Γιάννης Παπανικολάου . Έκανε κάποια προσπάθεια στον χώρο του «έντεχνου» , αλλά προφανώς δεν του πήγαινε το στυλ και φαινόταν πολύ έξω από τα νερά του.
Τον έχω πετύχει αρκετές φορές να βάζει μουσική σε γνωστό μεταλλάδικο στην Αλεξάνδρας , αλλά εκεί που πραγματικά μένω κάθε φορά με το στόμα ανοιχτό είναι στις εμφανίσεις του με τους Rock ‘n’ Roll Children, την tribute band στον DIO. Για όποιον παραβρέθηκε στο τελευταίο «Rock In Dio» στο Κυτταρο καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοώ.
Ο Γιάννης Παπανικολάου είναι φωνάρα ! Φυσικά και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είναι εξαιρετικά, αλλά ο Γιάννης κάνει τα κομμάτια του μεγάλου Ronnie James Dio δικά του. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς κρατάει την ερμηνεία σε υψηλά επίπεδα και μεταφέρει την ενέργεια στον κοινό. Και επειδή τα λόγια είναι περιττά, δείτε το video και θα καταλάβατε τι εννοώ.
[iframe]<iframe width=”750″ height=”422″ src=”//www.youtube.com/embed/wD8nGB_ntBU” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>[/iframe]
